THREE KINGDOMS

The Three Kingdoms period (simplified Chinese: 三国时代; traditional Chinese: 三國時代; pinyin: Sānguó shídài) is a period in the history of China, part of an era of disunity called the Six Dynasties following immediately the loss of de facto power of the Han Dynasty emperors. In a strict academic sense it refers to the period between the foundation of the Wei in 220 and the conquest of the Wu by the Jin Dynasty in 280. However, many Chinese historians and laymen extend the starting point of this period back to the uprising of the Yellow Turbans in 184.

The three kingdoms were Wei (魏), Shu (蜀), and Wu (吳). To help further distinguish these states from other historical Chinese states of the same name, historians add a relevant character: Wei is also known as Cao Wei (曹魏), Shu is also known as Shu Han (蜀漢), and Wu is also known as Dong Wu or Eastern Wu (東吳). The term Three Kingdoms itself is somewhat of a mistranslation, since each state was eventually headed not by kings, but by an emperor who claimed legitimate succession from the Han Dynasty. Although the translation Three Empires is more contextually accurate,[1] the term Three Kingdoms has become standard among sinologists.

The earlier, "unofficial" part of the period, from 184 to 220, was marked by chaotic infighting between warlords in various parts of China. The middle part of the period, from 220 and 263, was marked by a more militarily stable arrangement between three rival states, Cao Wei, Shu Han, and Eastern Wu. The later part of this period was marked by the collapse of the tripartite situation: first the destruction of Shu by Wei (263), then the overthrow of Wei by the Jin Dynasty (265), and the destruction of Wu by Jin (280).

Although relatively short, this historical period has been greatly romanticised in the cultures of China, Japan, Korea, and Vietnam. It has been celebrated and popularised in operas, folk stories, novels and in more recent times, films, television serials, and video games. The best known of these is undoubtedly the Romance of the Three Kingdoms, a fictional account of the period which draws heavily on history. The authoritative historical record of the era is Chen Shou's Sanguo Zhi, along with Pei Songzhi's later annotations of the text.

The Three Kingdoms period was one of the bloodiest in Chinese history. A population census during the late Eastern Han Dynasty reported a population of approximately 50 million,[2] while a population census during the early Western Jin Dynasty (after Jin re-unified China) reported a population of approximately 16 million.[2] However, the Jin dynasty's census was far less complete than the Han census, so these figures are in question. Even after taking into account the possible inaccuracies of these census reports, the fact a large percentage of the population was wiped out during this period of constant war is beyond doubt.

Technology advanced significantly during this period. Zhuge Liang invented the wooden ox, suggested to be an early form of the wheelbarrow. A brilliant mechanical engineer known as Ma Jun, in Wei, is considered by many to be as brilliant as his predecessor Zhang Heng. He invented a hydraulic-powered, mechanical puppet theatre designed for Emperor Ming of Wei (Cao Rui), square-pallet chain pumps for irrigation of gardens in Luoyang, and the ingenious design of the South Pointing Chariot, a non-magnetic directional compass operated by differential gears.

Pembaharuan Tarian Etnik Hui dan Reka Fesyen Pakaian Etnik Hui telah Ditingkatkan di Wilayah Autonomi Etnik Hui Ningxia China

Etnik Hui adalah salah satu etnik minoriti yang terbesar di China. Berdasarkan banci pada tahun 1990, penduduk etnik itu berjumlah lebih 8.6 juta orang, menduduk tempat ke-4 teramai antara etnik-etnik minoriti di China. Kawasan penempatan penduduk etnik Hui sangat luas, hampir semua kawasan di China terdapat penduduk etnik itu. Penduduk etnik Hui tinggal secara berkelompok-kerompok di Wilayah Autonomi Etnik Hui Ningxia, Provinsi Gansu, Qinghai, Wilayah Autonomi Etnik Vygur Xinjiang, Provinsi Henan, Hebei, Shangdong dan Yunnan. Penduduk etnik Hui biasanya tinggal secara berkelompok di kawasan yang terdapat masjid.

Wilayah Autonomi Etnik Hui Ningxia mempunyai jumlah penduduk etnik Hui yang paling ramai. Wilayah itu dikenali sebagai kampung halaman etnik Hui. Pemandangan di wilayah itu sangat indah, terdapat hutan hijau dan padang pasir yang luas. Sungai Kuning yang didikenali sebagai sungai ibunda di China melalui wilayah itu. Penduduk etnik Hui bersama-sama penduduk etnik lain rajin bekerja dan menjadikan wilayah itu sangat makmur.

Fesyen pakaian dan seni tarian yang mempunyai keistimewaan telah wujud lama di Wilayah Autonomi Etnik Hui Ningxia China, iaitu kawasan yang didiami oleh kebanyakan penganut Islam yang terbesar di China.

Hiasan kepala orang etnik Hui mempunyai keistimewaan bersifat kebangsaan dan unsur tempatan yang tebal dari fesyen pakaian etnik Hui Ningxia. Misalnya, lelaki etnik itu gemar memakai topi putih, memakai jaket yang tidak berlengan, kemeja putih dan seluar biru atau kelabu. Gadis etnik ini pula suka memakai baju yang berwarna terang dan memakai tudung kain sutera hijau. Wanitanya pula suka memakai topi putih dan tudung berwarna hijau. Pakaian etnik Hui kebanyakannya berwarna putih, hijau dan hitam.

Kerajaan Wilayah Autonomi Etnik Hui Ningxia China telah mengambil tindakan untuk mengekalkan warisan dan menyebarkan tarian dan seni fesyen pakaian etnik Hui, dan berusaha untuk melaksanakan pembaharuan pada tahun-tahun kebelakangan ini, supaya tarian dan fesyen pakaian etnik Hui dapat terus ditingkatkan dan diwarisi.

Pertunjukan seni tarian dan pameran fesyen pakaian etnik Hui Ningxia China yang pertama tahun 2007 telah dirasmikan di Yinchuan, ibu kota Wilayah Autonomi Etnik Hui Ningxia China baru-baru ini. Pakar dan sarjana dari pelbagai tempat yang berusaha untuk menggubah tarian etnik Hui dan melakukan penyelidikan tentang fesyen pakaian etnik Hui telah diundang untuk mengemukakan cadangan dan idea untuk membaharui dan meningkatkan kemajuan kebudayaan etnik ini. Kejayaan pameran fesyen pakaian dan pertunjukan kesenian ini telah membolehkan pakar dan sarjana dari sektor tarian dan pakaian dari pelbagai tempat China memenuhi harapan terhadap masa depan tarian dan pakaian etnik Hui China. Feng Shuangbai, Naib Pengarah Persatuan Ahli Tarian China berkata bahawa pada pendapat saya, pertunjukan kesenian dan pameran pakaian etnik Hui ini merupakan mercu tanda dan membuktikan bahawa kesenian dan kebudayan etnik Hui telah meningkat dengan pesat. Saya yakin bahawa kebudayaan dan kesenian, khususnya tarian etnik Hui sepatutnya mencapai kejayaan yang lebih besar.

Pertunjukan tarian dan pameran fesyen pakaian etnik Hui bertujuan untuk meningkatkan penyelidikan, pembukaan dan pembaharuan dalam sektor seni tarian, fesyen pakaian etnik Hui. Aktiviti ini telah memberikan peluang pertukaran antara penggubah tarian dan pereka fesyen pakaian etnik Hui. Puan Ma Shumin, seorang pereka fesyen pakaian dari Persatuan Pakaian Etnik Minoriti China berkata bahawa pertunjukan kesenian tarian dan pameran fesyen pakaian etnik Hui yang dianjurkan bersama oleh Jawatankuasa Etnik-Etnik dan Persatuan Kebudayaan Wilayah Autonomi Etnik Hui Ningxia ini telah menjadi platform untuk mendedahkan bakat pereka fesyen pakaian etnik Hui yang profesional.

 57 karya seni arian dan 502 set fesyen pakaian etnik Hui yang dipilih dari seluruh negara itu telah dipamerkan dan dipertunjukkan dalam pesta ini. 21acara pertunjukan seni tarian etnik Hui dan 238 set fesyen pakaian etnik Hui telah mendapat penilaian yang tinggi melalui pemeriksaan yang kerap dilakukan.

Pertunjukan seni tarian memperlihatkan ciri-ciri kepercayaan agama dan mencerminkan kehidupan penduduk etnik Hui supaya perasaan penduduk etnik Hui dari pelbagai aspek dapat dibentangkan. Encik Li Yushan, Naib Pengerusi Persatuan Ahli Tarian China berpendapat bahawa pertunjukan seni tarian yang dipersembahkan dalam aktiviti ini mempunyai permulaan yang tinggi dalam pelbagai aspek.

"Bertuah Suci", pertunjukan tarian yang dipersembahkan oleh pelajar dari Institut Kesenian Universiti Perguruan Provinsi Yunnan di barat daya China telah mendapat hadiah pertama dalam pertunjukan kesenian ini. Puan Ma Wenjing, pengarah tarian itu berkata bahawa kelahiran seorang bayi telah mendatangkan sinaran mata hari yang cemerlang kepada bangsa kita dan hari ini merupakan hari raya bagi penganut Islam. Tarian ini juga bermakna bahawa etnik Hui merupakan satu etnik yang telah mencapai kemajuan dan mencintai kedamaian serta keharmonian.

Sebuah Rumah Penginapan Warga Tua Penganut Islam di Hohhot China

Terdapat sebuah rumah penginapan warga tua penganut Islam di Hohhot Wilayah Autonomi Mongolia Dalam di utara China. Rumah penginapan warga tua itu ialah satu perkhidmatan badan kebajikan masyarakat pertama yang khusus disediakan kepada warga tua yang beragama Islam di China.

Pelbagai jenis alat riadah turut disediakan untuk warga tua penganut agama Islam terletak di koridor yang panjang itu. Beberapa orang warga tua sedang menonton acara TV di dalam rumah penginapan itu. Pengarah Rumah Penginapan Warga Tua Penganut Islam Encik Qiao Zhiming berkata bahawa rumah penginapan itu selesai dibina pada tahun 2000. Kerajaan tempatan telah memperuntukkan lebih 7 juta yuan RMB. Kebanyakan usahawan di Hohhot telah mendermakan wang untuk pembinaan rumah penginapan warga tua itu.

Encik Qiao Zhiming berkata bahawa keluasan rumah penginapan warga tua itu merupakan bangunan dua tingkat yang berwarna hitam dan putih dengan keluasan mencatat 4700 meter persegi. Terdapat 56 buah bilik, 20 buah daripadanya bilik berdua, 20 buah bilik bertiga dan 8 buah bilik untuk suami isteri dan perseorangan di rumah penginapan warga tua itu. Warga tua penganut Islam telah menikmat perkhidmatan yang sempurna daripada para pekerja dan juga pemandangan yang indah. Encik Qiao Zhiming berkata bahawa kami telah menyediakan perkhidmatan yang sempurna kepada warga tua yang tergolong dalam kebajikan awam. Kos makanan bulanan untuk setiap orang warga tua mencatat 200 yuan RMB. Setiap orang warga tua mendapat lebih 100 yuan RMB yang disediakan oleh rumah penginapan warga tua itu.

Bilik penginapan untuk suami isteri tidak begitu besar tetapi agak bersih. Pasangan suami-isteri Li Shiliang dengan riang gembira tinggal di sana. Beliau berkata bahawa kami tinggal di sini selama lebih setahun dan menikmati kehidupan yang bahagia. Ramai orang muda tidak memahami perkara ini pada masa sekarang dan berpendapat bahawa warga tua yang dihantar ke rumah penginapan itu merupakan perbuatan yang tidak baik dan tidak taat kepada warga tua. Ini merupakan salah faham terhadap perkara ini. Anak kami sibuk bekerja dan tiada peluang untuk memberi nasihat kepada kami. Pembinaan rumah penginapan untuk warga tua merupakan arah aliran perkembangan pada masa yang akan datang.

Kami menjelaskan bahawa warga tua telah melalui kehidupan yang bahagia dan berasa gembiara. Selain rumah kediaman, terdapat banyak bilik restoran, temasuklah bilik serba guna, bilik aktiviti, terdapat meja Pingpong, meja mahjong, catur, surat akhbar, majalah dan lain-lain untuk memenuhi keperluan warga tua semasa mengadakan aktiviti rekreasi. Selain itu, klinik dan doktor juga telah disediakan secara khusus untuk menjaga kesihatan warga tua. Alat intercom juga telah dipasang pada katil setiap orang warga tua untuk membolehkan mereka mendapat perkhidmatan pada bila-bila masa.

Mereka bekerja dengan bersungguh-sungguh untuk menyediakan makanan dan minuman warga tua setiap hari. Kami melihat dapur yang bersih dan sayur-sayuran terletak di dalam ruang dapur rumah penginapan warga tua itu. Menyentuh tentang keadaan makanan dan minuman setiap hari, tukang masak Ma yang sedang memasak lauk-pauk untuk warga tua itu berkata bahawa makanan harian untuk warga tua adalah sama dengan lauk-pauk keluarga kami sendiri, akan tetapi jenis makanannya lebih banyak daripada kami. Kami memasak 3 hingga 4 kali lauk-pauk dan sekali baozi, sejenis roti kukus berisi daging atau makanan manis setiap minggu dan lain-lain.

Terdapat lebih 60 orang warga tua tinggal di rumah penginapan warga tua penganut Islam Hohhot pada masa sekarang. Kebanyakannya ialah pendudukan tempatan dan juga ada warga tua dari Beijing dan tempat -tempat lain. Sekalipun mereka telah berpisah dengan anak mereka sendiri, akan tetapi mereka telah mendapat penjagaan daripada petugas yang menganggap mereka sama seperti anggota keluarganya. Encik Li berkata bahawa hubungan warga tua dengan kami sangat baik sama seperti hubungan ibu bapa dengan anaknya.

Menghormati kepercayaan agama mereka adalah sangat penting bagi waga tua penganut Islam. Oleh itu, surau tempat bersembahyang bagi kaum lelaki dan wanita dan bilik mandi awam dan lain-lain telah disediakan di dalam rumah penginapan itu. Warga tua boleh mengadakan aktiviti keagamaan pada bila-bila masa. Surau bagi kaum lelaki dan wanita terletak di tingkat pertama dan tingkat kedua, sejadah yang berwarna-warni terhampar cantik di atas lantai kayu di dalam surau itu kelihatan agak bersih dan kemas.



http://malay.cri.cn/681/2008/12/10/102s92852.htm

CHINESE NEW YEAR IS THE LONGEST AND MOST IMPORTANT CELEBRATION IN THE CHINESE CALENDAR. THE CHINESE YEAR 4708 BEGINS ON FEB. 14, 2010

Chinese months are reckoned by the lunar calendar, with each month beginning on the darkest day. New Year festivities traditionally start on the first day of the month and continue until the fifteenth, when the moon is brightest. In China, people may take weeks of holiday from work to prepare for and celebrate the New Year.

A Year to Roar

Legend has it that in ancient times, Buddha asked all the animals to meet him on Chinese New Year. Twelve came, and Buddha named a year after each one. He announced that the people born in each animal's year would have some of that animal's personality. Those born in tiger years are natural leaders and excel as actors, pilots, writers, and managers. They are authoritative, courageous, emotional, and intense. Demi Moore,Emily Bronte, Tom Cruise, and John Steinbeck were all born in the year of the tiger.

Fireworks and Family Feasts

At Chinese New Year celebrations people wear red clothes, decorate with poems on red paper, and give children "lucky money" in red envelopes. Red symbolizes fire, which according to legend can drive away bad luck. The fireworks that shower the festivities are rooted in a similar ancient custom. Long ago, people in China lit bamboo stalks, believing that the crackling flames would frighten evil spirits.

The Lantern Festival In China, the New Year is a time of family reunion. Family members gather at each other's homes for visits and shared meals, most significantly a feast on New Year's Eve. In the United States, however, many early Chinese immigrants arrived without their families, and found a sense of community through neighborhood associations instead. Today, many Chinese-American neighborhood associations host banquets and other New Year events.

The lantern festival is held on the fifteenth day of the first lunar month. Some of the lanterns may be works of art, painted with birds, animals, flowers, zodiac signs, and scenes from legend and history. People hang glowing lanterns in temples, and carry lanterns to an evening parade under the light of the full moon.

In many areas the highlight of the lantern festival is the dragon dance. The dragon—which might stretch a hundred feet long—is typically made of silk, paper, and bamboo. Traditionally the dragon is held aloft by young men who dance as they guide the colorful beast through the streets. In the United States, where the New Year is celebrated with a shortened schedule, the dragon dance always takes place on a weekend. In addition, many Chinese-American communities have added American parade elements such as marching bands and floats.